"Ludzie mówią, że powinienem być urzędnikiem. Piję dużo kawy i mam wszystko w dupie."
Zanim poszedłem do urzędu myślałem, i to całkiem poważnie, że to normalne miejsce pracy jak każde inne. Że rano pójdę do pracy i po 8 godzinach wrócę z poczuciem dobrze spełnionego obowiązku. Zmęczony, ale zadowolony- ze swojego dzieła, z wkładu w rozwój lokalnej społeczności no i z pensji. Moje wyobrażenie nie mogło być chyba bardziej mylne...
Oto zapiski z mojej pracy, spojrzenie “od wewnątrz” na pracę w jednym z polskich urzędów. Przy okazji zastrzegam sobie prawo do podkolorowania moich historii, ale o nie więcej niż 10%. ;)

czwartek, 17 listopada 2016

Dzień dwieście trzydziesty- pół godziny kwiku świni.

Ciężkie tygodnie za mną. Pewnie też przede mną, ale co ma być, a nie jest… Sprawa wygląda tak, że musiałem wywalić trochę sprzętu z mojego magazynu. I wszystkich okolicznych. Razem tego wszystkiego wyszło 10 ton. Ale o tym już wiecie, bo było o tym ostatnio. Nie było o okolicznych, ale to nic ciekawego. Ot sterczenie na zimnicy w oczekiwaniu na łaskawy przyjazd transportu, przeliczenie każdej jednej z setek sztuk i wytłumaczenie dlaczego nie dam im protokołu skoro brakuje im 10% stanu inwentarzowego. Tego, co im nie mówię, że za 40 minut przyjeżdża kolejny transport, gdzie koleś będzie mi się tłumaczył, dlaczego ma 40% stanu za dużo. Jedni i drudzy myślą, że jestem na nich wściekły, podczas gdy ja sobie podśpiewuję bo summa summarum wszystko mi się spina. A, że wszystko spieprzone? Szef się tym wcześniej zajmował, nie spodziewałbym się nic innego.
Jeszcze w połowie tego całego bajzlu dzwoni do mnie koleś, który ma mi to wszystko zabrać i pyta, czy możemy się umówić na odbiór.
-Jasne, kiedy?
-Tak za godzinkę? Podjadę czerwonym Transporterem.
-Nie da się. Tak za tydzień możemy się umówić.
-Nie no, lepiej teraz bo mi akurat po drodze jest.
-Za godzinkę, to ja odbieram 7 transport z 20 zaplanowanych. Nie będziesz mi pan z mojego pieczołowicie rozplanowanego modelu dystrybucji burdelu robił. A przez tydzień proszę sobie znaleźć jakiś bonusowy Transporter, bo tego jest 10 ton.
Mógłbym mu w sumie dać po trochu wozić, ale coś tak po głosie czułem, że będę miał z nim przeboje i skoro płacę to będzie tańczył jak mu zagram. A nie gram, żeby deptał mi po nogach. Spokojnie więc dokończyłem odbiór, upewniłem się, że jest tyle, ile ma być. A przynajmniej nie mniej. Zrobiłem wszystkie protokoły. Każdy kilogram z tych 10 ton przełożyłem osobiście. Przynajmniej dwa razy- raz pojedynczo do liczenia, drugi w pakietach po 20-30 kg do wywozu. Rzygam nimi, mam nadzieję więcej nie mieć z nimi styczności, ale gotowe do wywozu, to usiądę sobie i niech kolesie wezmą to sprzed moich oczu. “Precz z moich oczu, posłucham od razu”.
I akurat dzwoni do mnie po raz drugi.
-To co, będę dziś?
-No może pan być, ale ile was będzie?
-Ja.
-Ja i kto?
-No i pan.
-Ja i pan?
-No.
-Panie, pan się dobrze czujesz? Kto to ma nosić?
-No damy radę.
Nie, nie, nie. Dwa razy to nosiłem. Miałem przygotować do wywozu, jest gotowe do wywozu, teraz niech się martwi. Powiedziałem mu, żeby lepiej sobie jeszcze kogoś zgarnął do roboty, a sam ponownie skołowałem siłę roboczą od interwencyjnych.
Przyjeżdża. Z 40 minutowych spóźnieniem na godzinnej trasie. Na szczęście transport znalazł sobie większy i jeszcze z jakimś kolegą się zjawił. Biorą się więc do roboty, a ja tak jak planowałem siedzę i dyryguję. Wreszcie po 2 tygodniach to nie ja wrócę do domu mokry i brudny. Po dobrych dwóch godzinach lekcyjnych są załadowanie pod dach, a w magazynie jeszcze większa część zalega.
-Będziemy jutro z rana.
-Ok.
Jutrzejszy ranek. Robotnik zjawił się jeden. Drugi zachlał. Trzeci miał przyjść, ale mu się nie chciało. Dzwonię po czwartego. Dzwoniłbym, ale dzwoni koleś od wywózek:
-Ja się spóźnię tak z godzinkę, to już wynieście to mi na zewnątrz.
O ty złamasie, nie wiesz jeszcze z kim tańczysz?
-Pan sobie usiądzie i odsapnie, bez drugiego robił pan nie będzie chyba, że tamci przyjadą.
Mówię robotnikowi. Nie będzie mi fujara dyrygował mną i moimi ludźmi, żebyśmy 90% roboty jeszcze za niego i za frajer odwalili. Siedzimy, czekamy. Koleś spóźnił się 100 minut. Czwarty, którego mieli mi dosłać nie przyszedł. No trudno, zabieram się za dyrygowanie.
Wywalają, wywalają. Choć na razie ściągali lekkie paczuszki z góry, teraz doszli do cięższych pod nimi. I zaczynają.
-Panie, ale to ciężkie, kto to pakował?
-Ja.
-I dał pan radę do przenieść?
-Nie. Używając potęgi umysłu i telekinezy przesunąłem z miejsca na miejsce.
-Tak?
-No jasne. Miało być was kilku, załatwiłem wam jeszcze pomoc. Noście we dwóch czy trzech, a nie kombinujecie.
Noszą, ale męczą się cholernie bo dalej w pojedynkę. Nie powinienem, naprawdę nie powinienem, ale moja wewnętrzna dobroć za mocno mnie przycisnęła, podwinąłem rękawy koszuli, założyłem rękawice i zacząłem im trochę przepakowywać to, żeby ulżyć w głupocie.
-Co to za siłaczy pan tu miał mieć?- zagaił mnie jeden z nich.
-Was. Ale się zawiodłem.
-No nie no, my mieliśmy to tylko wywieźć.
-I właśnie to robicie, a raczej próbujecie.
-Ale to pan miał to zrobić.
-Przygotować i być przy wywozie.
-I pomóc.
No nie zniesę.
-Panie. Jakbyś pan tak intensywnie myślał o wyniesieniu tego, jak o miganiu się od wynoszenia tego, to już byłoby dawno po wszystkim. I koniec filozofowania, bo zaraz mi się skończy dzień dobroci i zrobimy sobie naradę z ludźmi, którzy mają wam zapłacić, czy aby na pewno zasadnym będzie wypłacenie pełnego wynagrodzenia.
Dalej już się nie udzielał, jego szef próbował mnie trochę zagadać i ułagodzić. Nie trzeba było, bo bardziej mnie cieszyło szybsze znikanie sprzętu i całkowicie wystarczało za poprawiacz nastroju. Wreszcie ich pożegnałem i wróciłem do biura. A tam czeka druga część papierologii, jedyne co dobre, że po drodze przebrałem uwalone od sprzętu ciuchy. Teraz kolejne protokoły, inwentarze, pisma. I jeszcze jakoś rozruszać bark, w który coś mi wlazło od czwartego przerzucania tego całego szajsu. No i ból głowy od zmian ciśnienia. I przeziębienie od zimnego magazynu.
A w tym czasie Szef ogląda sobie filmiki na jutubie w swoim biurze. Filmiki o świniach. Już pół godziny słucham tych ciągłych kwików i myślę, że zaraz go zabiję.

2 komentarze:

  1. Czemu Ty tam jeszcze pracujesz??? Nie możesz znaleźć pracy w jakieś normalnej prywatnej firmie?

    OdpowiedzUsuń
    Odpowiedzi
    1. Dobre pytanie, ale odpowiedź na nie nie jest prosta. Może zrobię o tym notkę kiedyś?
      W skrócie- już mógłbym (do niedawna nie mogłem), ale niekoniecznie byłaby to zmiana na lepsze. To dość zawiłe równanie zysków i strat.

      Usuń