Strach, szok, niedowierzanie. Szef wreszcie wybrał opony do zakupu, jestem cholernie ciekaw, co teraz będzie w pracy robił. Bo w to, że pracował to raczej nie wierzę.
Jak wiecie byłem na tym szajsowatym szkoleniu, niewiele z niego wyniosłem poza paroma długopisami. Głównie dlatego, że reszty za dobrze pilnowali. Ale największą wartością dodaną była możliwość usłyszenia paru ciekawych plotek. Jestem jedną z tych osób, którym można powiedzieć wszystko i nie martwić się, że zacznie to żyć swoim życiem. Czyli idealne przeciwieństwo Szefa, o którym też były ploteczki, ale nic nowego co by mogło Was interesować. Jest jedna, która interesowała mnie, ale niestety informator był niezwykle powściągliwy i mimo ciągnięcia za język i podsuwania pod nos szkoleniowych ciasteczek nie chciał puścić pary z ust. A ja to szanuję, więc na siłę z niego nic nie wyciągałem.
Ale dowiedziałem się czegoś nowego o Dziadzie. Tzn- przeciętnie nowego, właściwie starego ale w nowym kontekście. Okazuje się, że Dziad cieszył się dobrymi notowaniami w innych urzędach. Rzecz dla mnie nie do pomyślenia, ale okazuje się, że całkiem logiczna. A wszystko zawdzięcza… Szefowi. Nie, nie, nie zrobił on niczego z dobrego serca, po prostu był sobą. Wszyscy wiedząc jaki jest litowali się nad Dziadem- bo on już tyle lat musi to znosić, nie można mu dokładać, wiadomo, że nie robi wszystkiego dobrze- a właściwie dobrze robi niewiele rzeczy, no ale trzeba mu troszkę pomóc. Zupełnie niechcący Szef sprawił, że Dziad miał bonusy do kontaktów z innymi.
A jeśli jesteście uważnymi czytelnikami to zauważyliście, że piszę to w czasie przeszłym. Miał, bo już nie ma. Ba, powiem więcej- teraz ma krechę, minus tak wielki, że niektórzy sugerują, że może być nawet większy niż Szefa, no a przynajmniej równy. I to, co trochę zabawne, również dzięki byciu sobą, o czym ja już wiem i z czym żyję od lat.
Była impreza urodzinowa. Jeden z naszych wspólnych znajomych świętował okrągłe urodziny. Wszyscy postanowiliśmy więc, że nie można być złamasem i powinniśmy otworzyć sakiewki i sypnąć grosiwem. Grosz do grosza… no wszyscy znamy wiele powiedzeń. Problem był tylko taki, że za bardzo nie miał kto wyskoczyć po prezent dla niego. Jaki może być dobry prezent dla wieloletniego urzędnika? Wazelina? Łapówka? My pomyśleliśmy, że całkiem dobrze sprawdzi się pióro lub długopis. Taki wiadomo, przeciętnej jakości Parker (jakbyście chcieli mi zrobić niespodziankę, to ja marzę o czymś takim- klik), akurat nas, niezbyt majętnych urzędników stać. Sprawa była już, jak to mówi mój znajomy, obruchana. Wystarczyło, żeby Dziad wziął pieniądze i poszedł do wyznaczonego sklepu, w którym sprzedaje kolega naszego kolegi dokładającego się do przedsięwzięcia, który miał już odłożony odpowiedni przyrząd do pisania. I poszedł.
Ale na miejscu okazało się, że Dziad jest Dziadem. Koleś wyłożył mu długopis, podał cenę, nabił na kasę. Cena jak za zwykłego Parkera, nic ekskluzywnego. A Dziad chce to mieć jeszcze zapakowane i w torebce. Nie oszukujmy się, papier, sznurek i torebka kosztują jakieś 20% ceny tego pióra, więc sprzedawca mówi spoko- tam jest dział z pakowaniem, proszę iść i sobie wybrać, kupić i zapakować.
I tu Dziada strzeliła cholera. Urządził kolesiowi potężną awanturę, że co on sobie w ogóle wyobraża, że on kupuje tak drogi długopis (pióro kulkowe) i nie dostanie darmowego papieru? Torebki? Co to za zwyczaje? Co to za dzicz? Afera była tak wielka, że facet w końcu sam, ze swoich pieniędzy zasponsorował nam pakowanie, żeby tylko pozbyć się Dziada ze sklepu.
Od tego momentu nie ma on co szukać w którymkolwiek z urzędów w promieniu 30 km.
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz