"Ludzie mówią, że powinienem być urzędnikiem. Piję dużo kawy i mam wszystko w dupie."
Zanim poszedłem do urzędu myślałem, i to całkiem poważnie, że to normalne miejsce pracy jak każde inne. Że rano pójdę do pracy i po 8 godzinach wrócę z poczuciem dobrze spełnionego obowiązku. Zmęczony, ale zadowolony- ze swojego dzieła, z wkładu w rozwój lokalnej społeczności no i z pensji. Moje wyobrażenie nie mogło być chyba bardziej mylne...
Oto zapiski z mojej pracy, spojrzenie “od wewnątrz” na pracę w jednym z polskich urzędów. Przy okazji zastrzegam sobie prawo do podkolorowania moich historii, ale o nie więcej niż 10%. ;)

czwartek, 3 lipca 2014

Dzień sto dwudziesty piąty- and the memory remiains.

Nanananananana, ekhm, tak.

Kiedy ostatnio szliście wywołać zdjęcia? Założę się, że większość z Was już nie pamięta. W czasach, kiedy mojemu telefonowi lepiej idzie z GTA niż dzwonieniem, w większości zarzuciliśmy robienie opasłych albumów ze zdjęciami. A szkoda. Sam mam ich kilka z czasów, kiedy jeszcze byłem mniejszym dzieckiem niż jestem teraz. Fajnie wrócić ze wspomnieniami do zdjęć na których biję brata, płaczę bo okazało się, że Mikołaj w rzeczywistości jest przebranym sąsiadem, lub biegam z fujarą na wierzchu, wtedy jeszcze niezbyt imponującą. Eh, dzieciństwo. Bójki, oszustwa i ekshibicjonizm, kto by pomyślał, że dorosłe życie będzie o tyle nudniejsze. A teraz? Wszystkie zdjęcia zamiast kończyć w albumie kończą się na .jpg lub .png, dla niektórych .raw. Istnieje spore prawdopodobieństwo, że zmagazynowane na kartach pamięci, twardych dyskach, czy CD, nie przetrwają próby czasu. A z pewnością nie tyle, co standardowe zdjęcia w naszych albumach. Czy za 50 lat ktokolwiek jeszcze będzie miał sprzęt do odczytania CD? A od ilu dziesięcioleci .jpg będzie zapomnianym formatem?
Dlatego ja chyba wrócę do tradycji. Tradycji, do której wracać nie musi Dziad. Czy ma aparat cyfrowy? Tego nie wiem. Wiem, że ma zdjęcia na pendrivie, którym właśnie macha mi przed nosem. Robi to w bardzo konkretnym celu- korzystając z nieobecności Szefa chce, żebym wydrukował mu zdjęcie w kolorze. A kolorowa drukarka stoi tylko w gabinecie Szefa.
-No panie, niedużo, mogą być po trzy na stronę.
Po trzy na stronę? Ma papier fotograficzny A4?
-Nie, nie. Na tym naszym papierze.
Na tej naszej 80-dziesiątce, która wg producenta do czarno-białego ksera się może ewentualnie nadaje. Ale co ja będę się wymądrzał, pewnie ma tych zdjęć z dwa miliony, dobrze, że choć chce po trzy na kartkę.
Zdjęć jest 20. Serio? Serio z 20 zdjęciami nie mógł iść do fotografa czy zamówić odbitki przez internet? Eh… Dziad. Dobra, wciskam drukuj i zaraz po pierwszej kartce anuluj drukowanie. Brakuje tuszu w jednej kasecie, zdjęcia są pozbawione niebieskiego odcienia. Co więcej, ponieważ to drukarka Szefa, to chyba nie kalibrował jej, albo średnio-intencjonalnie rozkalibrował, przez co wydruk można chyba oglądać z okularami 3D. Idę z tym do Dziada. No nie ma bata, po ciężki kij komukolwiek takie zdjęcia?
-Dobrze, drukuje pan dalej.
No nie wierzę. Ale ok, nasz klient, nasz pan. Leci, a po skończeniu daję mu te kartki zapełnione czymś, co przypomina bardziej sztukę współczesną niż pamiątkę z wakacji. Ten je bierze i… nie, nie. Wcale nie biegnie użyć gilotyny, żeby sobie je dociąć. Bierze dziurkacz i strzela dwie dziureczki. Po czym otwiera swoją szafę i wyciąga z niej jeden z segregatorów, do którego wpina wszystkie zdjęcia tak jak je wydrukowałem. Segregator z innymi, wcześniej wydrukowanymi zdjęciami. Jeden z kilku segregatorów, jak dopiero teraz zauważyłem, opisany ZDJĘCIA: WYCIECZKI PRACA. Obok ZDJĘCIA: UROCZYSTOŚCI i ZDJĘCIA.

Ten człowiek, do momentu w którym przyszedłem do tego wydziału, trzymał wszystkie dokumenty w teczkach zawieszkowych ściśniętych w jednym segregatorze, ale od lat ma TRZY pieprzone segregatory do uporządkowania prywatnych zdjęć.
Zastrzelcie mnie.

4 komentarze:

  1. 1. ja wywołuje zdjęcia ;)
    2. chce zobaczyć zdjęcie z fujarką ;D
    3. dziad to dziad. dziada nie przeskoczysz. ;D

    OdpowiedzUsuń
  2. Nie myślałeś, aby swoje spostrzeżenia i obserwacje o Dziadzie, Szefie i kogo tam jeszcze opisujesz zawrzeć w książce? Materiału na blogu zebrało się już sporo (wiem, bo przeczytałam cały :))
    Bestseller gwarantowany :))

    OdpowiedzUsuń